เป็นไม้ล้มลุก เช่นเดียวกับ ขิง ข่า มหาหงส์ออกต้นอยู่ใต้ดิน ที่เรียกว่า เหง้า (Rhizome) ลำต้นสูงได้ 1-2 เมตร ลำต้นที่ว่านี้ที่จริงคือลำต้นเทียม ที่แตกตาออกจากเหง้า มีกาบใบห่อหุ้มลำต้น หุ้มต่อๆ กัน จนลำต้นแข็งแรงปลายกาบ ใบมีใบเป็นแผ่นใหญ่ปลายแหลม คล้ายข่า มีขนาดตั้งแต่ 5x15 ซ.ม. เห็นเส้นกลางใบชัดเจน เนื้อใบสีเขียวเข้ม ผิวใบเกลี้ยงเรียบดอกขิงแดง ออกเป็นช่อที่ยอด ยอดละ 1 ช่อ รูปช่อดอกมีกลีบหุ้มเกาะกันเป็นวงคล้ายเกล็ด เกาะตั้งแต่โคนช่อถึงปลายช่อ ที่จริงนั่นคือ เป็นกลีบประดับ เรียงซ้อนกันอย่างมีระเบียบ

ภายในช่อดอก มีดอกจริง สีขาวเล็กๆ เวลากลีบประดับ บาน และบานทนอยู่นาน ส่วนดอกอยู่ภายในมีเมล็ดเล็กๆ และกลีบดอกโรยไปก่อนแล้วดอกขิงแดงออกใหม่ เป็นช่อเกาะกลุ่มกัน รูปพนมยาวเรียวแหลมจากโคนสู่ปลาย ต่อมากลีบค่อยๆ บานออก เห็นกลีบ ขยายบานสะพรั่งเป็นพู่กลมยาวจากโคนช่อถึงปลายช่อ ดอกแท้สีขาวซึ่งโรยไปแล้ว และกำลังเกิดชีวิตใหม่ ซึ่งดอกนั้นต่อมาเป็นดอก หรือช่อต้นเล็กๆ ที่เรียกว่า ตะเกียง ช่อต้นซึ่งค่อยโค้งลง ถ้าแตะดินก็จะเจริญเป็นต้นขยายพันธุ์แผ่อาณาเขตออกไป ซึ่งแม้ว่าถ้าปลูกเกิดเองตามธรรมชาติ ขิงแดงนั้นก็จะเกิดต้นใหม่อยู่เรื่อยๆ จนเป็นพุ่มพงหนาทึบได้การขยายพันธุ์ของขิงแดงวิธีนี้ก็คล้ายๆ กับต้นไอริส ซึ่งเมื่อปลายลำต้นที่แตกต้นเล็ก เมื่อแตะถึงพื้นก็จะเติบโตต่อไป จนมีคำว่า "ต้นไม้เดินได้"