รูปแบบศิลปะ
ด้านหน้าประตูทางเข้าของอุโบสถมีการประดิษฐานประติมากรรมศิลารูปทหารจีน ทั้งนี้น่าสังเกตว่า เนื้อศิลามีสำดำสลับเทาและขาว ฝีมือช่างแกะสลักริ้วผ้าค่อนข้าวเป็นลอนคลื่น แต่ไม่ค่อยแกะสลักลวดลายรายละเอียดมากนัก ลักษณะดังกล่าวชวนให้นึกถึงงานประติมากรรมศิลาในมณฑลฝูเจี้ยน ทั้งนี้ ประติมากรรมจากแหล่งดังกล่าวน่าจะเป็นที่นิยม เพราะปรากฏในวัดแห่งอื่นด้วย เช่น วัดมัชฌิมาวาส เป็นต้น
ประติมากรรมรูปบุคลดังกล่าว แต่ชุดทหารจีน หน้าตาถมึงทึง และถือดาบเป็นอาวุธซึ่งปัจจุบันเหลือเพียงส่วนด้ามเท่านั้น ทั้งนี้เทพเจ้าจีนที่แต่งชุดทหาร และถืออาวุธมีอยู่หลายองค์ เช่นอาจหมายถึง ฉินซูเป่า และหยู่ฉือจิ้งเต๋อ ซึ่งเป็นเทพประตูที่นิยมในหมู่ชาวจีน

รูปแบบศิลปะ
ด้านหน้าอุโบสถ วัดสุวรรณคีรี เป็นที่ประดิษฐานถะศิลาแบบจีนขนาดใหญ่ มีลักษณะสำคัญคือ ด้านล่างเป็นฐานเขียง รองรับส่วนกลางซึ่งมีรูปทรงเหมือนอาคารซ้อนชั้นโดยมีทั้งหมด 6 ชั้น และอยู่ในผังแปดเหลี่ยม ด้านบนสุดประดับปล้องไฉน ทั้งนี้ ถะ คือ สถูปทรงอาคารซึ่งเป็นแบบเฉพาะที่ชาวจีนพัฒนาขึ้นมาโดยมีทั้งทรงสี่เหลี่ยม และทรงแปดเหลี่ยม โดยตั้งแต่ราชวงศ์ซ่งลงมา ปรากฏแต่ถะทรงแปดเหลี่ยมเท่านั้น

ที่ชั้นที่สองของส่วนกลาง ปรากฏจารึกภาษาจีน โดยด้านหนึ่งเขียนว่า “嘉庆四年”อ่านว่า “เจียงชิ่งซื่อเหนียน” แปลว่า ปีที่สี่แห่งรัชสมัยพระเจ้าเจียชิ่ง ซึ่งอยู่ในปีพ.ศ. 2342 อันตรงกับสมัยรัชกาลที่ 1 หลักฐานดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า ถะองค์นี้สร้างขึ้นในสมัยดังกล่าว อย่างไรก็ตาม เชื่อว่า ถะองค์นี้คงแกะสลักและนำเข้ามาจากเมืองจีน ทั้งนี้ ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ชาวสยามมีความนิยมนำเข้าประติมากรรมศิลาจากเมืองจีนเป็นจำนวนมาก

รูปแบบศิลปะ
อุโบสถตั้งอยู่บนเนินกลางวัด โดยเป็นอาคารก่ออิฐถือทั้งส่วนผนัง และหน้าบัน กรอบหน้าบันลดรูปไม่มีการประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงษ์ กลางหน้าบันเป็นงานปูนปั้นลายพันธุ์พฤกษาสลับดอกไม้ โดยเกสรของดอกไม้แต่ละดอกแทนด้วยภาชนะเครื่องเคลือบ ทั้งนี้การประดับหน้าบันด้วยลายดังกล่าว และฝังภาชนะกระเบื้องเคลือบเกิดขึ้นครั้งแรกในสมัยอยุธยาตอนปลาย และยังปรากฏการใช้ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นด้วย
นอกจากนี้ ลักษณะประตูและหน้าต่างของอาคารแห่งนี้เรียบง่าย ไม่มีการประดับใดๆ ด้านนอกพระอุโบสถมีการประดับเสมาซึ่งประดิษฐานอยู่ภายในซุ้มประจำทั้งแปดทิศ ทั้งนี้การประดับเสมาในซุ้มเป็นความนิยมของงานพุทธศิลป์สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

รูปแบบศิลปะ
วัดสุวรรณคีรี มีอีกชื่อหนึ่งว่า “วัดออก” เนื่องจากอยู่ทางทิศตะวันออกของวัดบ่อทรัพย์ วัดแห่งนี้ถือว่าเป็นวัดสำคัญของเมืองสงขลาตั้งแต่ยังตั้งเมืองที่ท่าแหลมสน กล่าวกันว่า วัดสุวรรณคีรีใช้เป็นสถานที่ถือน้ำพิพิฒน์สัตยาของข้าราชการเมืองสงขลา
สำหรับประวัติการสร้างวัดไม่ปรากฏชัดเจน บ้างว่าเป็นวัดที่สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยา บ้างว่าสร้างขึ้นในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ทั้งนี้หากพิจารณาจากถะศิลาที่มีจารึกศักราชแบบจีนซึ่งเทียบได้กับปีพ.ศ. 2342 จึงกล่าวได้ว่า ข้อสันนิษฐานประการหลังเป็นไปได้มากกว่า ทั้งนี้ วัดแห่งนี้มีงานศิลปกรรมที่น่าสนใจมากมาย เช่น จิตรกรรมฝาผนัง พระพุทธรูป หอระฆัง ถะศิลา ซุ้มใบเสมา เป็นต้น